Ποτέ ο "λίγος"........δεν θα αγαπήσει πολύ!!!!!

Ερωτευόμαστε.....

Και αποφασίζουμε να δώσουμε τα πάντα…

Πεπεισμένοι πως βρήκαμε τον άνθρωπο της ζωής μας!

Αισθανόμαστε τυχεροί που το ζούμε…..

Και το εκφράζουμε με κάθε τρόπο!

Δεν επιτρέπουμε σε τίποτα να σκιάσει την ευτυχία μας!

Ούτε καν στο ένστικτο….

Που ορισμένες φορές «κλωτσάει»…..

Χτυπώντας το καμπανάκι  κινδύνου!

Αντί όμως….

Να το λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν…..

Βγάζουμε κοροϊδευτικά την γλώσσα……

Γυρίζοντας την πλάτη!!!

Δεν έχουμε χρόνο να ασχοληθούμε με αρνητικές σκέψεις!

Τις απορρίπτουμε συλλήβδην…..

Παρά τις ενδείξεις…

Πως πρέπει να φανούμε πιο προσεχτικοί!

Μέχρι την στιγμή….

Που οι πρώτες αναταράξεις θα σε αναγκάσουν…

Να ανοίξεις τα μάτια και να υπακούσεις…..

Στο φωτεινό σήμα που ενημερώνει…..

«Προσδεθείτε»!!!!

Διαπιστώνεις ξαφνικά…..

Μια συνεχόμενη γκρίνια και έντονα παράπονα!

Βρίσκεσαι στην δυσάρεστη θέση…

Να εξηγείς το αυτονόητο…..

Και να απολογείσαι για το λογικό!

Αρχικά……

Το αποδίδεις σε κάποιες παρανοήσεις…..

Που συμβαίνουν ανάμεσα σε ερωτευμένους!

'Ετσι τουλάχιστον…..

Θέλεις να πιστεύεις!

Ούτε λόγος  βέβαια……

Πως κάτι πάει στραβά με τον άλλον!!!!

Η κατάσταση γίνεται ολοένα και πιο πιεστική…..

Για να καταντήσει πολύ σύντομα αφόρητη……

Από τους καυγάδες για ασήμαντη αφορμή!

Βασιλεύει πλέον η ασυννενοησία….

Για την οποία κατηγορείσαι……

Πως φταις…..

Αφού τα θες όλα δικά σου……

Καταπιέζοντας τον άλλον!!!!!

Αυτό που ακούς…..

Πέφτει σαν κεραυνός εν αιθρία…..

Γιατί δεν μπορείς να πιστέψεις…..

Πως είναι το «ευχαριστώ»……

Για το ενδιαφέρον που δείχνεις!!!!

Αντί όμως…

Να ταρακουνηθείς…..

Βλέποντας  κατάματα την πραγματικότητα…

Αρνείσαι να την δεχτείς!

Προτιμάς να ρίξεις πάνω σου το φταίξιμο……

Με την δικαιολογία…..

Πως ίσως έγινες πιεστικός……

Με τόση αγάπη που δείχνεις!!!!!

Δεν σου κόβει……

Πως  ανάμεσα σε δύο ανεξάρτητες προσωπικότητες…..

Πάντα το «λιγότερο» προκαλεί  πρόβλημα…..

Ποτέ το «περισσότερο»…….

Αφού είναι  το ζητούμενο!!!!

Αποφασίζεις λοιπόν…..

Να συμμορφωθείς με το εξωπραγματικό…..

Για να επανέλθει η ηρεμία!

Δεν προλαβαίνεις όμως!

Τώρα……

Είσαι αδιάφορος…..

Και παρτάκιας……

Που κοιτάει μόνο τον εαυτό του!!!!

Οδηγείσαι πλέον σε αδιέξοδο……

Γιατί  όπως και να συμπεριφερθείς…..

Βρίσκεις τον μπελά σου!!!!

Οποιαδήποτε λογική προσέγγιση αποτυγχάνει!

Είναι η στιγμή που  «πιάνεις πάτο»!

Ψάχνεις απεγνωσμένα…….

Έναν τρόπο επικοινωνίας μήπως μπορέσεις επιτέλους….

Να βρεις μια λύση……

Μα στέκεται αδύνατον!

Ότι και να κάνεις…

Χαρακτηρίζεται εγωιστικό…..

Με μοναδικό στόχο…..

Να διαφυλάξεις τα συμφέροντα σου!!!!!

Δείχνεις ενδιαφέρον……

Είσαι φορτικός και καταπιεστικός…..

Δεν ρωτάς…..

Επιβεβαιώνεις περίτρανα…..

Πως νοιάζεσαι  μόνο για τον εαυτούλη σου!!!!!

Όμως το παράλογο που ζεις με τον άλλον……

Δεν σταματάει εκεί!

Κατακρίνει οτιδήποτε σε αφορά….

Με σκοπό να πλήξει την αυτοπεποίθηση σου!

Αναφέρεται με θαυμασμό σε άτομα…

Που  δεν εκτιμάς για να σε μειώσει!!!!!

Μιλάει απαξιωτικά…….

Ακόμα και ειρωνικά για οποιαδήποτε επιλογή κάνεις…..

Φέρνοντας πάντα την καταστροφή!!!!!

Δεν προλαβαίνεις να αναρωτηθείς τον λόγο…..

Διότι σπεύδει να σε ενημερώσει……..

Με το πιο «αθώο» ύφος του κόσμου…..

Πως είναι ειλικρινής……

Και λέει απλά την γνώμη του!!!!!

Αυτήν  λοιπόν την «ειλικρίνεια»……

Χρησιμοποιεί  για να σε κάνει…..

Σκιά του εαυτού σου!!!!

Γιατί αυτό θέλει να πετύχει….

Και ας συνεχίζεις να του δείχνεις αγάπη!

Ούτως ή άλλως……

Δεν μπορεί να την «αφομοιώσει»……

Και την «πετάει»!!!!!!

Αποτελεί «περίσσευμα» για κείνον……

Το οποίο «διώχνει» ενοχλημένος………

Αφού δεν είναι ικανός να ελέγξει…..

Να  κοντρολάρει……

Για να αισθάνεται το απόλυτο……

Αφεντικό της σχέσης!!!!!

Τον εκνευρίζει……

Που η δοτικότητα……

Κάνει έντονη την παρουσία σου…..

Χωρίς να χρειαστεί  να πεις ούτε λέξη!

Δεν είναι φτιαγμένος από την ίδια πάστα……

Για να το αντέξει…….

Και αισθάνεται μειονεκτικά!

Υποδεέστερος!!!!!

Ψάχνει λοιπόν τρόπο να το καλύψει…..

Και  δεν υπάρχει  καλύτερος…..

Από την αδιαφορία για να σε κάνει…….

Να «πονάς»!!!!!!!

Να αποζητάς απεγνωσμένα…..

Μια καλή κουβέντα…..

Έναν γλυκό λόγο, μια μικρή επιβεβαίωση……

Για να αισθάνεται εκείνος σημαντικός…..

Που στα προσφέρει όποτε και αν…….

Το αποφασίσει!!!!

Διότι ως «αφεντικό» έχει το κουμάντο……

Και κατά συνέπεια……

Τον πρώτο λόγο!!!!!

Αντί λοιπόν να επαναστατήσεις…….

Επιτρέπεις να «παίζει»…….

Αβασάνιστα με την ψυχολογία σου…..

Δίνοντας  το δικαίωμα…..

Να  φτιάχνει ή να χαλάει την ημέρα σου…

Ανάλογα με τα κέφια που έχει!!!!!!

Δεν αντιδράς…..

Που μισεί την χαρά που κρύβεις μέσα σου!

Ούτε που εκνευρίζεται……

Με την αισιοδοξία που διατηρείς….

Ακόμα και στις δύσκολες στιγμές!

Σε θεωρεί φαντασιόπληκτο…..

Επειδή θέλεις να πραγματοποιήσεις τα σχέδια σου!!!!!

Η χαμηλή αυτοεκτίμηση του…..

Δεν επιτρέπει να έχεις  όνειρα!

Ούτε καν επιθυμίες……

Αν  δεν είναι συμβατές….

Με τις μειωμένες ικανότητες που διαθέτει…

Αφού τον κάνουν  να αισθάνεται ακόμα πιο «μικρός»…

Απέναντί σου, απ’ ότι είναι!

Σε  αποτρέπει να κατακτήσεις οτιδήποτε……

Λέγοντας ……

Πως όταν "φας τα μούτρα σου"…..

Μην ζητήσεις παρηγοριά…..

Γιατί σε προειδοποίησε…..

Μα δεν ακούς!!!!

Αν τύχει δε….

Να πετύχεις κάτι……

Μιλάει τόσο απαξιωτικά για αυτό…..

Που δεν  αφήνει με τίποτα…..

Να  «μοιραστείς» μαζί του την χαρά…..

Μιας και  δεν μπορεί να ασχολείται…..

Με τα ασήμαντα…..

Όταν έχει τόσα δικά του «σημαντικά»!!!!!

Αυτόν λοιπόν  τον τύπο……

Επιμένεις να έχεις δίπλα σου…..

Με την ελπίδα πως κάποια στιγμή…..

Θα φτιάξει!!!!!!

Περιμένεις  να σε αγαπήσει πολύ κάποιος …..

Που το μοναδικό μέγεθος που γνωρίζει είναι…

Το «λίγο»!!!!!

Ματαιοπονείς!!!!!

«Ξοδεύεσαι» άδικα….

Προσμένοντας σε κάτι που δεν πρόκειται….

Να ζήσεις ποτέ!

Είναι σαν να ζητάς από τον τσιγκούνη…

Να γίνει  κιμπάρης!!!!!

Αδύνατον!!!!!

Δεν φταίνε λοιπόν…..

Οι άλλοι για τα δικά σου σφάλματα…

Ούτε για την δυστυχία που επιλέγεις.....

Να ζεις συνειδητά..…

Με έναν τέτοιο αδιανόητο τρόπο…

Που είναι πέρα από κάθε φαντασία και λογική!!!!!

Απαιτείς…….

Να σου φερθεί ο άλλος ωραία……

Όταν φέρεσαι με τον χειρότερο τρόπο….

Στον εαυτό σου!!!!

Τίποτα δεν δικαιολογεί αυτό το  παράλογο!!!!

Η ατάκα…..

«Φοβάμαι να μείνω μόνος»……

Είναι τελείως αστεία για εμάς που είμαστε….

Πλέον μεγάλα παιδιά!

Μεγαλύτερη μοναξιά από αυτή που νοιώθεις…..

Μέσα σε ακατάλληλη σχέση……

Δεν υπάρχει!!!!!

Ειδικά δε……

'Οταν την «πληρώνεις» με πόνο ψυχής……

Πρέπει  να σε προβληματίσει……

Για ποιόν λόγο δέχεσαι να το υποστείς!

'Οσο αρνείσαι…

Να δεις κατάματα την αλήθεια…..

Θα γίνεσαι υποχείριο ενός άθλιου τυπάκου…..

Που σε κάνει να υποφέρεις…….

Μόνο και μόνο γιατί δεν αντέχει το καλύτερο!!!!!

Και μην αυταπατάσαι….

Λέγοντας  πως μόλις εμφανιστεί….

Αυτός που σου ταιριάζει……

Θα  αποδεσμευτείς!!!!

Κανένας  σωστός άνθρωπος…..

Δεν πρόκειται  να σε πλησιάσει…..

Διότι θα σκεφτεί……

Πως αφού ανέχεσαι.......

Μια τέτοια  «αρρωστημένη»  κατάσταση……

Σου αξίζει κιόλας!!!!!

Λογικότατο!!!!!

Οπότε εκμηδενίζεις……

Κάθε πιθανότητα να «συναντήσεις» την ευτυχία!!!!!

«Αιχμαλωτίζεις»  τον εαυτό σου, δείχνοντας….

Πως δεν τον υπολογίζεις!!!!

Τον απορρίπτεις…….

Την στιγμή που ζητάς κάποιος άλλος……

 Να τον αγαπήσει!!!!

Δεν είναι απλά οξύμωρο αλλά τελείως……

Τρελό!!!!

Ξεχνάς……

Πως ο δοτικός  θα σου δώσει……

Αλλά θέλει να πάρει κιόλας!!!

Και εσύ……

Δεν θα έχεις τίποτα να προσφέρεις!!!!

Στην  προσπάθεια να  παλεύεις  το «λίγο»…..

Μπας και το αντιστρέψεις….

Δεν θα απομείνει τίποτα  μέσα σου!!!

Θα έχεις «αδειάσει» τελείως!!!!

Το «κενό» στην ψυχή σου θα είναι τόσο μεγάλο…..

Που θα χρειαστεί αρκετός χρόνος να το καλύψεις!!!!

Η αγάπη όμως……

Δεν περιμένει κανέναν!!!!!

Όταν εμφανιστεί πρέπει να είσαι έτοιμος…

Να την καλοδεχτείς!!!!!

Να της χαμογελάσεις….

Να  απλώσεις  το χέρι σου….

Και να την «κρατήσεις» σφιχτά!!!!!

Να  υποκλιθείς……..

Στο  «πολύ» που «κουβαλάει»!

Γιατί αυτό είναι  το «ακριβό»…

Το ξεχωριστό……

Το σπουδαίο……

Που δεν «σηκώνει» καμία αναβολή….

Αν θέλεις πραγματικά......

Να σου χαριστεί!!!!!