Καμία ικανότητα δεν μετράει...αν δεν διαθέτεις το ταλέντο, να "γεύεσαι" την ζωή!!!

Η ζωή "κυλάει"!

Δεν κάνει διαλείμματα ανάλογα με την διάθεση μας……

Ούτε περιμένει να αισθανθούμε έτοιμοι, να την ακολουθήσουμε!

Αν δεν εμπεδώσουμε γρήγορα το νόημα της….

«Γλιστράει» από τα χέρια μας…..

Και  πριν το καταλάβουμε κοιτάζουμε πίσω, βλέποντας πως έχει περάσει ένα μεγάλο μέρος της….

Περιμένοντας να βρεθούν οι κατάλληλες συνθήκες για να την απολαύσουμε!

Εν τω μεταξύ, έχουν εξαφανιστεί  άνθρωποι που θα θέλαμε να ήταν δίπλα μας….

 Όπως  και ευκαιρίες που αν τις είχαμε «αρπάξει» την ώρα που έπρεπε.... 

'Ισως η πορεία μας ήταν διαφορετική και σε πολλές περιπτώσεις…..

Πολύ καλύτερη!  

Το  άλλοθι που βρίσκουμε σε αυτή την περίπτωση….

Είναι να  «ρίχνουμε» το φταίξιμο στην μοίρα που διαφεντεύει την ζωή μας…..

Και εμείς  αδύναμα «πιόνια»  μπροστά της  δεν ορίζουμε τίποτα….

Και ως εκ τούτου κάθε παρέμβαση από μέρους μας θα ήταν τελείως άσκοπη!!!!

Παραμύθι που δεν θα πίστευε ούτε ένα μικρό παιδί, σήμερα….

Αλλά εμείς συνεχίζουμε με μεγάλη ευκολία  να το επαναλαμβάνουμε με κάθε ευκαιρία….

Σε μια προσπάθεια να πείσουμε πρώτα απ’ όλους τον εαυτό μας και μετά όλους τους άλλους!

'Εχουμε απεγνωσμένα την ανάγκη  να «φορτώσουμε»  κάπου τις ευθύνες…

Να τις διώξουμε από πάνω μας…..

Να μην μας «βαραίνουν»!

Γιατί η αντιμετώπιση της αλήθειας είναι μια επίπονη διαδικασία και χρειάζεται σθένος και  μεγάλο κουράγιο!

Δεν είναι εύκολο να δεχτούμε πως για τα δεινά της  ζωής μας, αν εξαιρέσεις την υγεία,  δεν είναι κανένας  άλλος υπεύθυνος….

Εκτός από εμάς τους ίδιους!

Για όλα τα όμορφα που «χάσαμε», που δεν χαρήκαμε και δεν «γευτήκαμε» φέρουμε ακέραια την ευθύνη…..

Και αυτό «πονάει» περισσότερο απ’ όλα!

Ειδικά όταν η απάθεια και η «άρνηση» που επιδείξαμε απέναντι στη ίδια την ζωή….

Καταλαβαίνουμε πλέον πόσο άσχημα αποτελέσματα έχει!

'Ετσι η συνηθέστερη αντίδραση είναι να σκύβουμε το κεφάλι….

Και η φράση «τώρα πια…πάει!».....

Ακούγεται συνεχώς για τις  νέες προσκλήσεις που μας παρουσιάζονται!

Γιατί ευτυχώς….

Αυτές δεν σταματάνε ποτέ!

Είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την παρουσία μας σε αυτόν τον κόσμο και εμφανίζονται  διαρκώς…..

Ανεξάρτητα από  ηλικία και την διάθεση που έχουμε να βιώσουμε αυτά που μας συμβαίνουν!   

Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να  πιστέψουμε....

Πρώτα απ’ όλα στον εαυτό μας!!!

Όχι τόσο στις ικανότητες που διαθέτουμε αλλά…..

Στο γεγονός ότι αξίζουμε πραγματικά το καλό που θα έρθει!!!!

Το «δυνατό»……

Που θα δώσει ευχάριστη τροπή στην ζωή μας.....

Αφού θα μας επιτρέψει να ζήσουμε  ιδιαίτερες συγκινήσεις και στιγμές ευτυχίας!

Το πρόβλημα με τους περισσότερους δεν είναι ότι δεν πιστεύουν στις δεξιότητες τους…..

Απλώς θεωρούν  πως δεν έχουν το δικαίωμα να συμμετάσχουν στο όνειρο, στην ευτυχία!.....

Βλέπουν τον στόχο….

Μπορεί να αναπτύξουν ολόκληρη θεωρία για το πώς θα φτάσουν μέχρι εκεί….

Αλλά μόλις κοντοζυγώσουν……γυρίζουν πίσω τρέχοντας!

Και εσύ τους παρακολουθείς με απορία….

Χωρίς να μπορείς να δώσεις λογική εξήγηση για την συμπεριφορά τους….

Και αναρωτιέσαι….

Μα πόσες φορές πρέπει «να χύσουν την καρδάρα με το γάλα» για να μάθουν;

Σου απαντώ λοιπόν…

Πως αυτό θα γίνεται συνεχώς!

Ποτέ δεν πρόκειται να τους γίνει μάθημα!

Γιατί πολύ απλά…..

Δεν είναι ένα, ακόμα λάθος!

Είναι μειωμένη αυτοεκτίμηση που βασίζεται σε άσχημο βίωμα η κάποια  «πληγή»  που παραμένει ακόμα «ανοιχτή» και σταματάει κάθε εξέλιξη τους που μπορεί να οδηγήσει σε θετικά αποτελέσματα!

Είναι ένα είδους τιμωρίας που επιβάλλει κάποιος στον εαυτό του….

Πληρώνοντας  το «τίμημα»  για όσα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει…..

Και τα «κρύβει» κάτω από το χαλί για να μην πονάει!!!!

Δεν προσπαθεί να τα "πολεμήσει" και να τα "νικήσει"!

Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που για κάποιον συγκεκριμένο  λόγο σχεδόν ποτέ δεν μπορούμε να εξηγήσουμε……

Πως ενώ είναι τόσο έξυπνοι, δεν παίρνουν  την θέση που τους αξίζει στην ζωή!

Πολύ απλά, γιατί….

Καταφεύγουν στην «εύκολη» λύση!

Κατηγορούν  πάντα τις συνθήκες που τους εμπόδισαν, τους πρόδωσαν ή τους απαγόρευσαν να προχωρήσουν  παρακάτω!

Ποτέ τον εαυτό τους, για την αδυναμία να τον "αντιμετωπίσουν"!

Είναι οι ίδιοι που με το πέρασμα των χρόνων αναπτύσσουν μια ολόκληρη κοσμοθεωρία πάνω στον φόβο, που τους εμποδίζει, να δουν "κατάματα" την αλήθεια…..

Αφήνοντας έτσι να περνάνε καθημερινά οι ευκαιρίες από δίπλα τους, γυρίζοντας επιδεικτικά την πλάτη!

Αυτοί που ουδέποτε θα βιώσουν το "θαύμα" να γίνει κάποιο όνειρο τους πραγματικότητα….

Γιατί αν δεν πιστέψεις ότι σου «ανήκει» και το αξίζεις….

Πάντα θα φτάνεις κοντά…..

Αλλά ποτέ δεν θα το «αγγίζεις»!

Διότι στην ζωή δεν μετράει καμία ικανότητα……

Αν δεν διαθέτεις πρώτα το ταλέντο, να αρπάζεις τις ευκαιρίες.... 

Για να την  «γευτείς»!!!!