Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2017

Απ' το "σπουδαίο", στο χυδαίο......ένα ψέμα, δρόμος!!!!!





Μεγάλωσα πια για να έχω την ίδια  άνεση, που είχα σε μικρότερη ηλικία, να κάνω λάθη και να λέω….

«Δεν πειράζει!  Πάμε γι’ άλλα!»

Ο χρόνος περνάει και θέλω να κάνω τόσα πολλά  ακόμα….

Που δεν μου επιτρέπεται  να τον σπαταλάω τόσο «άδοξα»!

Να τον «χαραμίζω» στο «πρόσκαιρο»  στο «ανούσιο», στο «μικρό» που με «κρατάνε» πίσω….

Και τα απορρίπτω ασυζητητί!

Ωρίμασα πλέον  και έχω την απαίτηση από τον εαυτό μου  να χρησιμοποιεί τα «φτερά» του!

Να  «πετάει» μακριά…….

Να «ανοίγουν» οι ορίζοντες του….

Βλέποντας διαρκώς καινούργια πράγματα!

Να βιώνει νέες εμπειρίες που λειτουργούν ως «καύσιμο»….

Για  να  «τροφοδοτούν»  αδιάκοπα την  ψυχή με δύναμη…..

Που θα της επιτρέπουν να «ξεριζώνει» αμέσως τις «ασχήμιες»….

Για να υπάρχει πάντα  χώρος  να «υποδεχτεί» το «ωραίο» και «ξεχωριστό»!

 Αυτό προστάζει  το ωφέλιμο….

 Το σωστό….

Το προσδοκώμενο…

Για όποιον θέλει να απολαύσει τις χαρές και την ομορφιά  της ζωής!

Λογικό, θα μου πεις!

Και θα συμφωνούσα απόλυτα….

Αν δεν υπήρχε μια μικρή αλλά σημαντική  λεπτομέρεια που διαφοροποιεί αυτόματα τα πάντα….

Και περικλείεται  στην πρόταση….

«Μην κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια!»

Ποτέ όμως!!!!

Μέγα σφάλμα!

Γιατί αυτό από μόνο του είναι ικανό να οδηγήσει σε λανθασμένα συμπεράσματα,  δύσβατους ατραπούς και δυσάρεστες εκπλήξεις!!!

Ότι  θεωρούμε εμείς εύλογο…

Δεν σημαίνει πως  είναι πάντα αποδεχτό από τον άλλον!

Από εκείνον….

Που πιστεύει πως είναι ικανός να «ξεγελάσει» την ζωή, όπως κάνει με τους ανθρώπους…

Να την "κοροϊδέψει"….

Να την περιπαίξει….

Να την "αφήσει" ένα βήμα πίσω….

Αποφασίζοντας ο ίδιος για την τύχη μου!!!!!

‘Ετσι «δημιουργεί» μια ψευδαίσθηση….

Και με περίσσιο θράσος επιχειρεί να με "βάλει" μέσα σε αυτήν!

Απώτερος σκοπός…

Να με ελέγξει!

Να με κάνει πιόνι του για να νοιώσει δυνατός….

Ρωμαλέος……

Νικητής!

Αφού πιστεύει πως από την στιγμή που «κρατάει» εμένα στο χέρι….

Κρατάει όλον τον κόσμο!!!!

'Ετσι, λοιπόν...

Από την ανωνυμία στην «παντοκρατορία»…..

Από το «σπουδαίο»,  στο χυδαίο….

Ένα ψέμα, δρόμος!!!!!!

Αυτό ασπάζεται!

Το ψέμα!

Την απάτη, την οποία χρησιμοποιεί  ως  «δούρειο  ίππο»  για  να πετύχει τον σκοπό του!

Και αν για μένα φαντάζει αδιανόητο μόνο που το σκέφτηκε…..

Για κείνον  αποτελεί μέγα «επίτευγμα»….

Αφού  έτσι έχει μάθει να πιστοποιεί την ύπαρξη του!

Ηδονίζεται να βλέπει πως γίνονται πιστευτά τα παραμύθια που «σερβίρει»…

Ειδικά από έξυπνους ανθρώπους…

Γιατί έτσι επιβεβαιώνει διπλά την  «ανωτερότητα» και την «μαγκιά» που διαθέτει!

Βλέπεις, δεν είναι σε θέση,  να σκεφτεί πως ο εύστροφος είναι ταυτόχρονα και θετικός άνθρωπος…

Γι’ αυτό  δεν πάει το μυαλό του πως μπορεί να ξεγελαστεί αναίτια…

Χωρίς  προφανή λόγο! 

Πόσο μάλλον να υποψιαστεί  πως μια «αναπηρία» χαρακτήρα θα γίνει η αφορμή….

Να κακοποιηθούν  βάναυσα οι έννοιες…..

Φιλία και έρωτας! 

Όμως…..

Πόσο αφελής μπορεί να είναι κάποιος που θεωρεί πως η απάτη κατ’ εξακολούθηση….

Είναι πταίσμα και όχι ποινικά κολάσιμη πράξη που τιμωρείται αυστηρότατα από την ίδια την ζωή;;;

Διότι αν ΕΣΥ με περνάς για ανόητη λόγω της θετικής αντιμετώπισης που είχα απέναντί σου….

Πίστεψε με…..

Καρφάκι δεν μου καίγεται!!!!  

Αν γύριζε  ο χρόνος πίσω….

Το ίδιο ακριβώς θα έκανα!!!!

Μ’ αρέσει να πιστεύω πως οι άνθρωποι είναι καλοί….

Μέχρι να μου αποδείξουν οι ίδιοι πως κάνω λάθος!

Το αντίθετο θα αδικούσε πρώτα εμένα…

Και μετά εκείνους!

Θα γέμιζε «σκιές»  και φόβο την ψυχή μου…..

Σαν κι αυτόν που είμαι σίγουρη πως νοιώθεις, εσύ….

Μην σε καταλάβουν…

Μην σε πάρουν χαμπάρι….

Και χάσεις αυτό  το «τίποτα» και το «λίγο» που αντέχεις!

Γι’ αυτό πρέπει να επινοείς, διαρκώς  όλο και μεγαλύτερα ψέματα να καλύψεις τα προηγούμενα…..

Και αυτός ο φαύλος κύκλος «κατατρώει» την ψυχή σου….

Χωρίς να αφήνει ούτε ένα μικρό κομματάκι να «προσφέρεις» εκεί που αξίζει….

Για να  νοιώσεις, έστω μια φορά, το μεγαλείο…

Πως είναι να δίνεις το «ελάχιστο»….

Και να σου επιστρέφεται  «ολόκληρο»!!! 

Δεν με πτοεί που συμπεριφέρθηκες με αναίδεια…

Στην καλοσύνη……

Στην ανιδιοτέλεια……

Στην «καθαρότητα» των συναισθημάτων μου!

‘Εχω  τόση αγάπη μέσα μου…

Που όση και να «κλέψει» κάποιος…

Συνεχώς θα είμαι «γεμάτη»! 

Αυτό αποτελεί  την μεγαλύτερη δύναμη μου!

Να θυμάσαι όμως…..

Πως πάντα…..

Μας επιστρέφεται ότι δίνουμε!

Είναι έτσι φτιαγμένος τούτος ο κόσμος….

Που δεν "λησμονεί" τίποτα!

Το «καλό» γίνεται…

Ευχή!

Και το άδικο…

Κραυγή!

Την πίκρα δεν την «πελεκάς» με αυταπάτη…..

Ούτε την μοναξιά…

Με πλάνη!

Οι μπόρες δεν αποφεύγονται με παραμύθια……

Αλλά με «καθαρό» ουρανό!!!

Και το ψέμα σου….

«Λερώνει» τον δικό μου!!!!

Τον «βρωμίζει»!!!!!

Ξευτελίζει το «σπουδαίο»…..

Μετατρέποντας το, σε αγοραίο!

Φτηνό!

«Μικρό»!

Πρόστυχο και χυδαίο! 

Και αυτό με «γεμίζει» ντροπή....

Γιατί αφήνει υποψίες συνενοχής…..

Αποδοχής!

Δοσοληψίας!

Συναλλαγής….που δεν θα καταδεχόμουν ποτέ να κάνω!

Γιατί με αδικεί!

Δεν μου πρέπει!

Δεν μου αξίζει!

Και πάνω απ’ όλα….

Δεν αρμόζει……                                                            
Σε όλα αυτά που μου «χρωστά»  ακόμα η ζωή!!!! 








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου