Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2016

Δεν είμαι εγώ ρομαντική....εσείς δεν έχετε ιδέα τι είναι ζωή!!!




Ηθελα να ήξερα από πού βγαίνει το συμπέρασμα πως όποιος μιλάει για αξίες, αυτόματα«βαφτίζεται» ρομαντικός και αιθεροβάμων;;;;;

Από πότε η ηθική δεν είναι της μόδας…..και όποιος αναφέρεται σε αυτήν είναι αναχρονιστικός;;;;;  

Από πού προκύπτει ότι είναι ουτοπία  η επιθυμία μου να βιώσω τα «όμορφα», τα θετικά, αυτά που μου «πηγαίνουν», στο κάτω κάτω, βρε αδελφέ;;;;

Γιατί πρέπει να σας βγάλω το μάτι  επειδή προσπαθείτε  να βγάλετε το δικό μου  και να μην αδιαφορήσω τελείως για την ύπαρξη σας αφού δεν θέλω να  «λερώσω» την  ψυχή μου για  κανέναν;;;;

Τελικά, κάποιοι έχετε χάσει τελείως το μέτρο και δεν έχετε πάρει καν χαμπάρι πως η ζωή προχωρά χωρίς εσάς….απομακρύνεται και το μόνο που κάνετε είναι να  την κοιτάζεται επιβεβαιώνοντας τον στίχο « Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα προσμένουμε, ίσως, κάποιο  θάμα»

Αλλά ποιο θαύμα αλήθεια, προσμένετε, όταν εσείς οι ίδιοι επινοήσατε  το παραμύθι… πως όποιος παραμείνει πρόβατο θα τον φάει ο λύκος;;;;

Από πότε πρέπει να γίνω λύκος, όπως εσείς για να με έχετε συνένοχο στο «άλλοθι» ότι τάχα μου δήθεν  «σκοτώνετε» οτιδήποτε «αγνό» και «ωραίο» για το καλό της αγέλης…..  πιστεύοντας πως έτσι καλύπτεται τα «εγκλήματά» σας;

Πως φανταστήκατε πως από την στιγμή που απορρίπτω τις ατιμίες σας….επιλέγω αυτόματα τον ρόλο του προβάτου και αφήνομαι  βορά στις ορέξεις σας, για να «χορτάσετε» περισσότερη απληστία;;;;

Γιατί δεν σας περνάει καν από το «χαλασμένο» μυαλουδάκι σας ότι το μόνο που θέλω είναι απλώς να παραμείνω…ΕΓΩ!!!!!
 Αυτή, που αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου για ότι κάνω και πολύ περισσότερο για ότι ΔΕΝ κάνω!

Αυτή, που νοιώθω ευτυχής να συμπορεύομαι με μια ηθική που με ωθεί να αποθεώνω το «ωραίο», αυτό που μου δημιουργεί ευεξία και ανάταση…  και  «ξεσκαρτάρω» το «άσχημο» το αρνητικό, το «γκρίζο»….

Εκείνο που «αλλοιώνει» τα έντονα χρώματα της χαράς στην  ζωή μου  !

Αποφασίζω λοιπόν να είμαι ο εαυτός μου γιατί πολύ απλά μου δίνει την δυνατότητα να «επιλέγω» τα λάθη μου!

Να κάνω  εκείνα που δεν βασανίζουν την συνείδηση μου αλλά  κάθε φορά που τα σκέφτομαι…  χαμογελάω σαν  μικρό παιδί που έκανε πάλι  κάποια σκανδαλιά!

 Να ζω, έντονα, με πάθος  και να βιώνω το «πολύ» σε κάθε έκφανση του!

 Να έχω δίπλα μου μόνο αυτούς που με «γεμίζουν» και η παρουσία τους με κάνει καλύτερο άνθρωπο! 

Οσους μόνο «αγγίζουν»  την καρδιά μου, για να μπορούν μ’ ένα  χάδι να την «γιατρεύουν» κάθε φορά που πληγώνεται!

Να μπορώ να ονειρεύομαι «σπουδαία» και «μεγάλα»  πράγματα!

Να θαυμάζω την σοφία και την απλότητα των ταπεινών ανθρώπων και να λαχταράει  η ψυχή μου να μάθει το μυστικό της ευτυχίας τους!

Να έχω την δύναμη να απορρίπτω κάθε «πρόσκαιρο» και «κενό» γιατί ο χρόνος είναι πολύτιμος να τον σπαταλάω τόσο άδοξα!

Να νοιώθω «ανάλαφρη» κάθε φορά που το βλέμμα μου στρέφεται στον ουρανό και να μην ντρέπομαι που ζητάω βοήθεια! 

Να μπορώ να υπερασπίζω τον εαυτό μου και να στέκομαι, με σθένος και λεβεντιά, απέναντι σε αυτόν που με αδικεί, κοιτάζοντας τον, κατευθείαν στα μάτια γιατί καμιά αδυναμία μου δεν είναι τέτοια….. ώστε  να με καταντήσει σαν και δαύτον!  

Αυτά θέλω… και αυτά είμαι!!!!

Που είναι λοιπόν η ουτοπία;;;;

Σε ποιο σημείο είμαι ρομαντική…..και δεν το ξέρω;;;;

Τι απ’ όλα τα παραπάνω….ανήκει στην σφαίρα της φαντασίας και εγώ κάθομαι και το γράφω;…..

Ο καθένας βέβαια κάνει τις επιλογές του!

 Και η κάθε επιλογή έχει ένα τίμημα!

Αυτό το τίμημα το ‘χω πληρώσει  και εγώ!!!

Και θα σου πω αμέσως ποιο είναι, γιατί από την αρχή που ξεκίνησα αυτό το blog έδωσα την υπόσχεση ότι θα γράφω και θα «ανταλλάσσουμε» μόνο αλήθειες!

 Μόνο αυτά που συμβαίνουν στην ζωή και όχι αυτά που θα ήθελα…..ή φαντάζομαι!

 Κάτι που δεν θα είχε νόημα, αλλά ούτε με αφορά!

Λοιπόν, ένα  κόστος  για όλα τα παραπάνω είναι ότι ποτέ δεν απέκτησα πολλά χρήματα, πολυτελή αυτοκίνητα, ακριβές διακοπές, και τόσα άλλα που απαρτίζουν το προφίλ ενός  «πετυχημένου» σήμερα, παρόλο που είχα περισσότερο  μυαλό και μεγαλύτερες  ικανότητες  από αρκετούς  που ξεκινήσαμε μαζί και τελικά στην πορεία, εκείνοι το κατάφεραν, με όποιες «θυσίες»!.......

Ένα άλλο, είναι πως υπήρξα πάντα αντιπαθής και δυσάρεστη σε όλες τις κλίκες που υπάρχουν στους εργασιακούς χώρους και κουμαντάρουν τις καταστάσεις εκεί!  Τα αισθήματα ήταν βεβαίως αμοιβαία αφού ποτέ  δεν καταδέχτηκα να γίνω μέλος τους και  γι’  αυτό, τις περισσότερες φορές, με κυνήγησαν λυσσαλέα, προσπαθώντας να με διώξουν  από τις πρώτες μέρες της εργασίας μου!  Δεν τα κατάφερναν όμως  για δύο απλούς λόγους!

Πρώτον, γιατί  πάντα με πείσμωνε  η γελοιότητα των γύρω μου και σε καμιά περίπτωση δεν θα άφηνα, αυτή την κατάσταση, να ορίσει ή να αλλάξει την πορεία της ζωής μου  και δεύτερον, τον χρόνο που σπαταλούσαν εκείνοι σε ίντριγκες και  «συσκέψεις  εξόντωσης»...... 
Εγώ τον εκμεταλλευόμουν δημιουργικά έτσι ώστε η απόδοση μου στην δουλειά να είναι τόσο μεγάλη που δυστυχώς για την  συγκεκριμένη «κομπανία»….  ο εργοδότης με είχε  πάντα ανάγκη!

Και ως εκ τούτου αντί να με διώξουν εκείνοι….τους «γλεντούσα» εγώ!!!!

Ένα ακόμα κόστος ήταν πως δεν απέκτησα ποτέ πολλές παρέες γιατί το να λες αυτό που σκέφτεσαι δεν είναι πάντα ευχάριστο!

Ειδικά όταν πιστεύεις πως η αλήθεια είναι ο συντομότερος  δρόμος να φτάσεις σε ασφαλή συμπεράσματα!

Ετσι, λοιπόν είχα ελάχιστους φίλους και φανατικούς εχθρούς οι οποίοι όμως με το πέρασμα του χρόνου, με σέβονταν!  

Αυτό με ικανοποιούσε και το θεωρούσα κατάκτηση μου, αφού  κατάλαβα, τελικά  πως δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα σε αυτή την ζωή, αν πραγματικά θέλουμε να δείχνουμε αυτό που είμαστε!

 Όμως από την άλλη, πέρασα  ατελείωτες ώρες μοναξιάς!    

 Ασχετα αν τελικά, εκ των υστέρων, μου έκανε καλό γιατί βρήκα χρόνο να γνωρίσω τον εαυτό μου! 

Να ψάξω μέσα μου βαθιά, τα «πως», τα «γιατί» και να ιεραρχήσω σωστά  τα «θέλω» μου!

Όταν όμως το βίωνα….ήταν ζόρικο,  να θέλω να πάω  για έναν καφέ, ένα θέατρο, έναν κινηματογράφο και να μην μπορεί  κανείς, από τους λιγοστούς φίλους που είχα, να με ακολουθήσει τις συγκεκριμένες στιγμές γιατί είχαν δουλειά

Θα μου πεις, γιατί δεν έβρισκες έναν σύντροφο; 

Σωστά! ‘Ελα, όμως που δεν  δημιουργούσα εύκολα σχέσεις!

Πίστευα, βλέπεις ότι οι τενεκέδες κάνουν μεγάλο θόρυβο και εγώ ήμουν πάντα κατά της ηχορύπανσης!!!

Εύκολα  το έλεγα….. δύσκολα όμως το περνούσα γιατί  δεν σου κρύβω πως είχα  ανάγκη έναν καλό άνθρωπο δίπλα μου! 

Πόσο μάλλον εγώ  που είμαι κατεξοχήν συντροφικό άτομο!   

Ειδικά τότε που ήμουν σε μικρότερη ηλικία και  δεν γνώριζα ακόμα καλά τον εαυτό μου,  πολλές φορές είχα αναρωτηθεί αν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης, στην συγκεκριμένη περίπτωση, το είχα εγώ!  Αν, δηλαδή,  οι δικές μου απαιτήσεις ήταν  τόσες πολλές που τρόμαζαν  έναν  άντρα!

Με την σκέψη όμως ότι σε κάτι  «μικρότερο», ούτως ή άλλως,  δε «χωρούσα» γιατί  ασφυκτιούσα και δεν μπορούσα να λειτουργήσω καθόλου…χαλάρωνα και απέκτησα σιγά- σιγά την ωριμότητα, να καταλάβω  πως οι  «εκπτώσεις» στα «θέλω»  μας είναι τελικά στρουθοκαμηλισμός  και αντί να λύσουμε προβλήματα….δημιουργούμαι ακόμα περισσότερα!!!!!  

Βέβαια για τους γύρω μου ήμουν η περίεργη…. η παράξενη… εκείνη η ασυμβίβαστη που θα έμενε τελικά μόνη  στην ζωή γιατί είχε  το «ελάττωμα» να μην «βαφτίζει το κρέας ,ψάρι» όποτε την συνέφερε!…

Και να οι συμβουλές, οι νουθεσίες, οι παροτρύνσεις, ακόμα και  η μουρμούρα μήπως «ηρεμήσω», χαλαρώσω και  χαμηλώσω τα στάνταρ που είχα θέσει  γιατί η ζωή περνούσε…..και δεν θα προλάβαινα, βρε παιδί μου, να παντρευτώ και να κάνω ένα παιδί!
Λες και αυτοί που είχαν τα παιδιά αλλά "μέσα" σε  δυστυχισμένους γάμους….. ήταν χαρακτηριστικά παραδείγματα ευτυχίας, για την ανθρωπότητα!!!!  

Όλα, λοιπόν τα παραπάνω ( και πολλά ακόμα που θα πούμε εν καιρώ) αποτελούν ένα μέρος από το τίμημα που κλήθηκα να «καταβάλλω»!

Αυτό που θα δώσεις ή που μπορεί ήδη να  «δίνεις» και εσύ, αν δεν θέλεις να συμβιβαστείς με το «λιγότερο»!

Γιατί απαιτείς να ζήσεις το «ουσιαστικό» και απορρίπτεις κατευθείαν το «ανούσιο»!     

Μόνο που αυτό κοστίζει, αφού τίποτα δεν χαρίζεται σε αυτή την ζωή!   

Γι αυτό, όλα  είναι επιλογές!

Αν για ορισμένους φαντάζει ουτοπία να ζήσουν ουσιαστικά….

Γι’  άλλους  αποτελεί μονόδρομο!

Απλά να θυμάσαι, ότι κάποιοι αποφασίζουν απλά να υπάρξουν, με όσα  μπορούν…..

Ενώ οι υπόλοιποι  βιώνουν μόνο.... όσα αντέχουν!!!!  .
  


   


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου