Η ατυχία σε "βρίσκει".....την δυστυχία την επιλέγεις!!!

Ολοι έχουμε στην ζωή μας άτυχες στιγμές που μας δημιουργούν στεναχώρια και εμπόδια να συνεχίσουμε κάτι που θέλουμε πολύ! 

Περνάμε  μια περίοδο δύσκολη που όλα μας φαίνονται «βουνό» και πολλοί από μας, δεν διστάζουν ακόμα και να τα βάζουν με την τύχη που δεν είναι με το μέρος τους και όταν πάνε να κάνουν κάτι ωραίο και ξεχωριστό…τους πάει κόντρα!

Και όλα αυτά μέχρι την στιγμή που θα ξεπεράσουν τις «συμπληγάδες» και θα φτάσουν τον στόχο, ξεχνώντας  ότι συνέβη  για να τα καταφέρουν!   

Αυτή είναι η καλή εκδοχή των πραγμάτων!

Υπάρχει και η άλλη…εκείνη που δεν μας επιτρέπει τελικά  να εκπληρώσουμε την επιθυμία μας!

Και αυτό μας βασανίζει…..

Το σκεφτόμαστε διαρκώς και αναρωτιόμαστε γιατί εμείς, δεν μπορούμε να αρπάξουμε τις ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται να καλυτερέψουμε την ζωή μας τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο!   

Ερώτηση στην οποία δεν μπορούμε να βρούμε  λογική εξήγηση με συνέπεια να φτάσουμε στο συμπέρασμα, πως  τελικά, δεν είμαστε τυχεροί!

Δεν μας «κάθονται» οι ευκαιρίες όπως πρέπει και έτσι οφείλουμε να περιοριστούμε σε ότι έχουμε ή σε ότι μας παρουσιάζεται στο δρόμο μας και δείχνει εύκολο στην  πραγματοποίησή του!

Να μην παλέψουμε δηλαδή για το καλύτερο και πολύ περισσότερο….να μην το επιθυμήσουμε!!!!!

Να «εγκληματήσουμε»  εναντίον του ίδιου μας του εαυτού μόνο και μόνο γιατί  αρνούμαστε να διεκδικήσουμε  και να κερδίσουμε αυτό που μας αξίζει!

«Κρυβόμαστε» πίσω από μία ατυχία για να «καλωσορίσουμε» στην ζωή μας…… την δυστυχία!

Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη καταδίκη να ζεις καθημερινά, αυτό που δεν σε εκφράζει και δεν σε σου προσφέρει ευτυχισμένες στιγμές!....

Εκείνο που  θα είναι πάντα «λιγότερο» απ’ όσο πρέπει για να σε «γεμίσει» και να σου χαρίσει περισσότερο φως, χαρά και ελπίδα!

Που δεν θα μπορεί να σε στηρίξει τις δύσκολες στιγμές που απεγνωσμένα θα ζητάς να πιαστείς από κάπου για να πάρεις κουράγιο και δύναμη να συνεχίσεις!.....

Επιλέγουμε τους «εύκολους» ανθρώπους γιατί θεωρούμε πως τους κουμαντάρουμε, μας κάνουν όλα τα χατίρια και το κυριότερο….  δεν έχουν κανένα βαθμό δυσκολίας τόσο να τους «κατακτήσουμε», όσο και να παραμείνουν δίπλα μας!

Θεωρούμε πως είναι  ήδη δοσμένοι στο να εξυπηρετούν τις ανάγκες, τα «θέλω» μας χωρίς να φέρνουν καμία αντίρρηση, ακόμα και για τις περιέργειες ή τις παραξενιές που έχουμε!......

Εκμηδενίζουν τις επιθυμίες τους, δεν ζητούν ποτέ εξηγήσεις για τίποτα…..ακόμα και αν αυτό τους προσβάλλει ή τους μειώνει ως ανθρώπους…..

Δεν αντιδρούν  και υπομένουν σιωπηρά ακόμα και τα πιο άδικα ξέσπασμα μας εναντίον τους!   

Ποιος νορμάλ άνθρωπος θα το δεχόταν αυτό;

Κανείς και ποτέ!!!!!

Μέσα σου το γνωρίζεις καλά……αλλά η άρνηση σου να κοπιάσεις για το καλύτερο σε κάνει να το αποδεχτείς,  παραμυθιάζοντας τον εαυτό σου πως είσαι τόσο ποθητός…… που κάποιοι άνθρωποι θα έκαναν τα πάντα για να μην σε χάσουν!!!!

Για φαντάσου!!!

«Βαφτίζεις το κρέας ψάρι» πιστεύοντας πως θα είσαι ο πρώτος που θα βγει στην βροχή και δεν θα βραχεί, αποφεύγοντας τις σταγόνες που πέφτουν!!!!

Δημιουργείς ένα «υπέροχο» άλλοθι που προτάσσεις κάθε φορά που επισημαίνω πως σου αξίζει κάτι καλύτερο και πρέπει να προσπαθήσεις γι’ αυτό!

Επιλέγεις μόνος σου μια διαρκής  δυστυχία στην οποία «βυθίζεσαι» ολοένα και περισσότερο κάθε μέρα που περνάει και θα το διαπιστώσεις λίγο αργότερα όταν χρειαστείς έναν πραγματικό άνθρωπο στο πλάι σου!

Να σου πει την γνώμη του, να σε συμβουλέψει, να σε βοηθήσει σε ένα «ταρακούνημα» ή απλώς και μόνο  να σε παρηγορήσει στα δύσκολα…γιατί  όλοι το χρειαζόμαστε αυτό!

Και εσύ θα στέκεις εκεί μόνος σου…. και ανήμπορος!!!!

Γιατί αυτού του είδους η «ευκολία» προσφέρει μόνο μια πρόσκαιρη απάτη που εξυπηρετεί πάντα τους άλλους και ποτέ εσένα που χρειάζεσαι αγάπη!....

Τότε, δεν θα σου λέει τίποτα το ψεύτικο «σε θέλω» που ακούς σήμερα….γιατί δεν θα σου φτάνει να «εξαργυρώνεται» σε ένα «γρήγορο»  κρεβάτι!

Θα επιθυμείς τον έρωτα να τον βιώνεις και πέρα από εκεί….κάθε ώρα, κάθε λεπτό, κάθε στιγμή!

Γιατί μέσα από τον έρωτα επιβεβαιώνεις την ύπαρξη σου!  

Και αυτό δεν μπορεί να συμβεί αν δεν τολμήσεις να παλέψεις για τα «αληθινά» που κρατάνε για πάντα……

Αυτά,  που ακόμα και όταν δεν υπάρχει η φυσική παρουσία του άλλου….

Την νοιώθεις...

Την αισθάνεσαι «σκύβοντας» πάνω στο «κομμάτι» του εαυτού του,  που έχει αφήσει εκεί  να «ακουμπάει» την ψυχή σου για  να παίρνεις  δύναμη όποτε την χρειάζεσαι!

 Και αυτό δεν χαρίζεται…..

Το κατακτάς μόνος σου με πείσμα, θάρρος και τρελή επιθυμία που φτάνει στο σημείο να μεταβάλλει κάθε  στιγμιαία ηδονή… σε ένα διαρκές παραλήρημα!   

Μόνο έτσι αξίζει!!!

Οτιδήποτε λιγότερο θα σε φτάνει πάντα στο σημείο μηδέν  που ήσουν πριν ξεκινήσεις!...

Και τότε μη μου μιλήσεις για ατυχία…..  

Πρόκειται για  μια δυστυχία την οποία επιλέγεις συνειδητά να βιώσεις κρατώντας το «εύκολο»…….

Που όσο και να σε  βολεύει τώρα….

Στο τελικό απολογισμό έχει πάντα ένα και μοναδικό θύμα…..

Εσένα!!!!!