Εσύ,στο "ότι κάτσει"......Εγώ,στο "ότι θέλει η ψυχή" μου!!!!

Οι επιλογές μας, δηλώνουν, πάντα, αυτά που θέλουμε και επιθυμούμε να πραγματοποιήσουμε!

Κανένας δεν μπορεί να είναι μέσα στο μυαλό μας για να γνωρίζει τι ακριβώς σκεφτόμαστε…..

Ετσι κρίνει, πάντα,  από τις πράξεις για να βγάλει τα συμπεράσματα του!

Για να επιβεβαιώσει ότι αυτό που λέμε, είναι όντως  αυτό που «ζητάει» η ψυχή μας!

Αυτό που θα μας κάνει πιο χαρούμενους και θα μας προσφέρει την ευκαιρία να βιώσουμε ευτυχισμένες στιγμές!

Δεν έχω, λοιπόν, κανέναν λόγο να μην σε  πιστέψω όταν εκφράζεις την επιθυμία σου να είμαστε μαζί!

Όταν μου επιβεβαιώνεις πως η παρουσία μου και μόνο, σου κάνει καλό!

Γίνεσαι πιο χαρούμενος, πιο αισιόδοξος  και κοιτάς την ζωή  από την φωτεινή της πλευρά!

Και αυτό το βλέπω, το νοιώθω, το αισθάνομαι!

Κάθε φορά που μιλάμε, που γελάς μ’ ένα αστείο μου, που με ψάχνεις όταν αργώ να επικοινωνήσω μαζί σου, γιατί σου λείπω!

Μου μεταδίδεις αυτό το αίσθημα ευεξίας που «αναβλύζει» από μέσα σου και μακαρίζω την τύχη μου, που για «όλο αυτό», η αιτία είμαι εγώ!

Αυτή που σου δίνει το έναυσμα να αισθανθείς πάλι όμορφα ύστερα από τόσο καιρό, μοναξιάς όπως με διαβεβαιώνεις!

Εκείνη που γίνεται η αφορμή να χαμογελάσεις και πάλι!

Και σε πιστεύω!

Δεν έχω λόγο για το αντίθετο!  

Γιατί να πεις ψέματα για κάτι που είναι δική σου επιλογή;

Για κάτι που όχι μόνο δεν σε πίεσε κανείς…αλλά έδωσες αγώνα να πείσεις και μένα ότι σου συμβαίνει!

Να προσπαθήσεις, δηλαδή, να μου αποδείξεις την ειλικρίνεια των συναισθημάτων σου με το να βρίσκεσαι πάντα εκεί όταν και όποτε σε χρειαζόμουν!    

Θα ήταν λοιπόν ανόητο εκ μέρους μου να περιμένω κάτι παραπάνω για να το διαπιστώσω!

Να ζητάω ολοένα και περισσότερες αποδείξεις για αυτό που φαίνεται και «φωνάζει» από μακριά!

Ετσι, χαλαρώνω και το μοιράζομαι μαζί σου γιατί όσο το έχεις εσύ ανάγκη, άλλο τόσο το έχω και εγώ!

Έναν άνθρωπο να με νοιάζεται…

Να ενδιαφέρεται πραγματικά για μένα και να επιδιώκει να είμαι καλά και χαρούμενη! 

Να μου μεταδίδει την χαρά του η οποία γίνεται ασπίδα στην όποια καθημερινή «ασχήμια»! 

Να παίρνω δύναμη από την παρουσία του και να φαντάζουν πετραδάκια, οι βράχοι που πέφτουν στον δρόμο μου, με σκοπό να μου ανακόψουν την πορεία!...  

Να είναι εκεί όταν με πιάνει το παράπονο για την ανεξήγητη κακία των ανθρώπων και την θλίψη να την μετατρέπει σε τραγούδι…σε απαλό νανούρισμα για να κοιμηθώ ήσυχα αφού αύριο θα ξημερώσει μια καλύτερη μέρα!

Ολα αυτά λοιπόν που επιθυμώ βαθιά έρχεσαι εσύ να μου πεις ότι θέλεις να τα πραγματοποιήσεις!

Απλά και αβίαστα!         

Ετσι τουλάχιστον πιστεύω και εγώ μέχρι την στιγμή που εμφανίζονται οι πρώτες ενδείξεις για το αντίθετο!......

Εκείνα τα περίεργα σκιρτήματα που «γεννιούνται» μέσα μου και δεν μπορώ να τα μεταφέρω με λόγια!

Δεν είναι δυνατόν να τα εξηγήσω με την λογική γιατί δεν έχουν!

Εκπορεύονται από μια έκτη αίσθηση που λειτουργεί για οτιδήποτε θεωρώ «ακριβό» και «πολύτιμο» και δεν θέλω να μου λείψει!

«Σκιάζουν» την ψυχή μου και «προσελκύουν» το απαισιόδοξο!

Εκείνο που προσπαθώ να διώξω μακριά, πολύ πριν εμφανιστείς εσύ!...

Που αντιμάχομαι και αρνούμαι με σθένος!

Που δεν το αφήνω να «εισχωρήσει» μέσα μου, γιατί ξέρω πως μόνο  για ήττες είναι ικανό!....

Πόσο μάλλον τώρα που είσαι δίπλα μου, εσύ!

Ετσι, αφήνω λίγο πίσω το συναίσθημα και αρχίζω να βλέπω αυτά που συμβαίνουν γύρω μου, με «σύμμαχο» την λογική!  

Γιατί πρέπει να διαβεβαιώσω  πρώτα απ’ όλους, τον ίδιο μου τον εαυτό, πως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται αν δεν υπάρχουν αποδείξεις!....

Να  τον «μαλώσω», ακόμα και να τον «κατηγορήσω»  που έφτασε στο σημείο να κάνει τέτοιες «ανόητες» σκέψεις για σένα!

Αυτό είναι το ζητούμενο, το ποθητό…..το οποίο όμως, όπως διαπιστώνω πολύ σύντομα δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια!

Η πραγματικότητα με διαψεύδει περίτρανα!

Αυτό το «μοναδικό, το υπέροχο και το σπάνιο»  όπως το ονομάζω εγώ πιστεύοντας πως ήθελες να μοιραστείς μαζί μου…..έχει τελικά πολλούς αποδέκτες!!!  

Δεν στο «βγάζω» εγώ, αλλά η έντονη ανασφάλεια σου να αισθανθείς ποθητός, θελκτικός και αξιαγάπητος...... παντού και ανεξαιρέτως!!!

Να νοιώσεις σημαντικός καλύπτοντας το κενό που δεν σου επιτρέπει να αισθανθείς πως αξίζεις να αγαπηθείς, γι’ αυτό που είσαι!

Και το αναζητάς….με όποιο τρόπο μπορείς να επιτύχεις τον στόχο σου!

Ανεξέλεγκτα και ασταμάτητα!   

Δεν σε νοιάζει να εκτιμηθεί, σε απασχολεί μόνο να συμβεί!

Ακόμα και «φτηνά»!

Με αγοραία συμπεριφορά!

Εκμηδενίζοντας οτιδήποτε ωραίο, αγνό και ανθρώπινο!  

Γιατί πάνω ακόμα και από σένα "χάσκει" ένα τεράστιο «γιατί»….. δεν μπορείς να καταφέρεις ότι για  μένα είναι αυτονόητο!

Να με ερωτευτεί  δηλαδή κάποιος για αυτό που είμαι!

Ότι και όπως είμαι!   

Να μην καταδεχτώ να αλλάξω εικόνα για να με αποδεχτεί!

Να μην «πουλήσω» ψέμα «αγοράζοντας» ουτοπία!

Να διατηρήσω την αξιοπρέπεια μου κάνοντας ακόμα και λάθη!

Να «βουτάω» στο καινούργιο χωρίς να φοβάμαι αν τα νερά είναι «βρώμικα»….γιατί οι αγνές προθέσεις δεν μας επιτρέπουν ποτέ  να «λερωθούμε»!

Να ταυτίζομαι μόνο με το αληθινό γιατί εκεί βρίσκεται η ζωή και οτιδήποτε μας κάνει ευτυχισμένους!

Και μένα δεν με ικανοποιεί τίποτα λιγότερο από αυτό!

Και ας κρατήσει λίγο!

Πάντα όμως μες στην ψυχή μου θα λογίζεται για «πολύ» και θα την «γεμίζει»!

Δεν θα την πληγώνει!

Δεν θα την πονά!

Δεν θα είναι ένα «αγκάθι» που θα προσπαθώ να «βγάλω» κάθε φορά που «σκύβω»  από πάνω της!

Σου επιστρέφω λοιπόν την ψευδαίσθηση του ερωτευμένου να την μοιραστείς με όσα άτομα και όσες φορές θέλεις! 

Δεν με αφορά!  

Να θυμάσαι όμως πως όταν  ο έρωτας «χρησιμοποιείται» πολλές φορές και ταυτόχρονα…..

Ευτελίζεται……

Τον κάνεις να «ντρέπεται» και να «χαμηλώνει» το κεφάλι!

Κάτι που δεν «ξεχνά» και δεν «συγχωρεί»….

Περιμένει την κατάλληλη στιγμή που θα τον ζητήσεις απεγνωσμένα να στο «επιστρέψει»…

Να σε βυθίζει στην απελπισία, στην εγκατάλειψη και την μοναξιά γιατί  δεν τον «μέτρησες» σωστά….

Δεν τον «σεβάστηκες»…..

Δεν τον τίμησες…..

Δεν τον εξύψωσες όπως του πρέπει…..

Και αυτό δεν λησμονείται γιατί  αποτελεί  ύβρη….

Έπαρση και αλαζονεία απέναντι στην ίδια την ζωή!!!!